Be-Ye-Nun: Bir şeyden ayrılmış, kopmuş olmak, ayrılmak, ayrışmış, kesilmiş veya ayrık olmak, tezahür eden, belirgin olan, sade, açık, bilinen, biri diğerinden ayırt edilebilen, bütünden ayrılma ve birleşme, öne çıkma, iki şey arasındaki ayrılma veya bölünme (örneğin arazi), bir kanıt, bir gösterge, gösterim, ispat, açık argüman, tezahür (entelektüel ya da algısal / duyularla algılanan), bir tanığın ifadesi

Türkçe’ye girmiş türevler : beyan, beyn (beynelmilel, mabeyn), beyyine, mübin