Surat astı ve yüz çevirdi.

O gözleri görmeyen geldi diye.

Sen bilemezsin, belki o tezkiye olacak.

Veya öğüt alır ve böylece öğüt ona yararlı olur.

Fakat öğüt almayı gereksiz gören o kimseye gelince de;

Sen ona ilgi gösteriyorsun.

Oysaki onun arınmak istememesinden sorumlu sen değilsin.

Fakat sana koşarak gelen kimseye gelince;

O huşu duyanla,

Sen onunla ilgilenmiyorsun.

Hayır! Kuşkusuz o bir öğüttür.

Dileyen kimse ondan öğüt alır.

O şerefli sayfalardadır,

Yüceltilmiş, temizlenmiş,

Yazıcıların elleriyle,

Şerefli ve birr sahiplerince.

O insan kendisini mahvetti, o ne kadar da nankördür.

Onu hangi şeyden yarattı?

Bir nutfeden yarattı. Sonra da ona kader takdir etti.

Sonra hak yolu ona kolaylaştırdı.

Sonra onu öldürdü ve kabre koydurdu.

Sonra dilediği zaman onu diriltip ortaya çıkardı.

Hayır! Ona buyurduğu şeyi yerine getirmedi.

O insan yiyeceğine bir baksın!

Suyu nasıl akıttıkça akıttık.

Sonra yeri yardıkça yardık.

Böylece orada taneler yetiştirdik;

Üzümler, sebzeler,

Zeytinler, hurmalar,

Dalları iç içe girmiş bahçeler,

Meyveler ve otlaklar.

Size ve hayvanlarınıza geçim olarak.

Fakat o kulakları sağır edici ses geldiği zaman.

O gün insan kardeşinden kaçar;

Annesinden ve babasından,

Eşinden ve çocuklarından.

Onların hepsinin İzin Günü başından aşkın uğraşısı vardır.

İzin Günü pırıl pırıl yüzler vardır;

Gülen, sevinen.

İzin Günü, kimi yüzler de tozludur,

Onu bir karanlık kaplar.

İşte bunlar Kafirlerdir, facirlerdir.