سورة عبس

80. Abese suresi
Surat Asma

Rahmeti Bol ve Kesintisiz Olan Allah'ın Adıyla

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

Bismillahir rahmanir rahim.

Surat astı ve yüz çevirdi.

عَبَسَ وَتَوَلّٰىۙ

Abese ve tevella.

O gözleri görmeyen geldi diye.

اَنْ جَٓاءَهُ الْاَعْمٰىۜ

En caehul a'ma.

Sen bilemezsin, belki o tezkiye olacak.

وَمَا يُدْر۪يكَ لَعَلَّهُ يَزَّكّٰىۙ

Ve ma yudrike leallehu yezzekka.

Veya öğüt alır ve böylece öğüt ona yararlı olur.

اَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰىۜ

Ev yezzekkeru fe tenfeahuz zikra.

Fakat öğüt almayı gereksiz gören o kimseye gelince de;

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰىۙ

Emma menistagna.

Sen ona ilgi gösteriyorsun.

فَاَنْتَ لَهُ تَصَدّٰىۜ

Fe ente lehu tesadda.

Oysaki onun arınmak istememesinden sorumlu sen değilsin.

وَمَا عَلَيْكَ اَلَّا يَزَّكّٰىۜ

Ve ma aleyke ella yezzekka.

Fakat sana koşarak gelen kimseye gelince;

وَاَمَّا مَنْ جَٓاءَكَ يَسْعٰىۙ

Ve emma men caeke yes'a.

O huşu duyanla,

وَهُوَ يَخْشٰىۙ

Ve huve yahşa.

Sen onunla ilgilenmiyorsun.

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰىۚ

Fe ente anhu telehha.

Hayır! Kuşkusuz o bir öğüttür.

كَلَّٓا اِنَّهَا تَذْكِرَةٌۚ

Kella inneha tezkirah.

Dileyen kimse ondan öğüt alır.

فَمَنْ شَٓاءَ ذَكَرَهُۢ

Fe men şae zekerah.

O şerefli sayfalardadır,

ف۪ي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍۙ

Fi suhufin mukerrameh.

Yüceltilmiş, temizlenmiş,

مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍۙ

Merfuatin mutahherah.

Yazıcıların elleriyle,

بِاَيْد۪ي سَفَرَةٍۙ

Bi eydi seferah.

Şerefli ve birr sahiplerince.

كِرَامٍ بَرَرَةٍۜ

Kiramin berarah.

O insan kendisini mahvetti, o ne kadar da nankördür.

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَٓا اَكْفَرَهُۜ

Kutilel insanu ma ekferah.

Onu hangi şeyden yarattı?

مِنْ اَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُۜ

Min eyyi şey'in halakah.

Bir nutfeden yarattı. Sonra da ona kader takdir etti.

مِنْ نُطْفَةٍۜ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُۙ

Min nutfeh, halakahu fe kadderah.

Sonra hak yolu ona kolaylaştırdı.

ثُمَّ السَّب۪يلَ يَسَّرَهُۙ

Summes sebile yesserah.

Sonra onu öldürdü ve kabre koydurdu.

ثُمَّ اَمَاتَهُ فَاَقْبَرَهُۙ

Summe ematehu fe akberah.

Sonra dilediği zaman onu diriltip ortaya çıkardı.

ثُمَّ اِذَا شَٓاءَ اَنْشَرَهُۜ

Summe iza şae enşerah.

Hayır! Ona buyurduğu şeyi yerine getirmedi.

كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَٓا اَمَرَهُۜ

Kella lemma yakdı ma emerah.

O insan yiyeceğine bir baksın!

فَلْيَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِه۪ۙ

Felyanzuril insanu ila taamih.

Suyu nasıl akıttıkça akıttık.

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَٓاءَ صَباًّۙ

Enna sabebnel mae sabba.

Sonra yeri yardıkça yardık.

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقاًّۙ

Summe şekaknel arda şakka.

Böylece orada taneler yetiştirdik;

فَاَنْبَتْنَا ف۪يهَا حَباًّۙ

Fe enbetna fiha habba.

Üzümler, sebzeler,

وَعِنَباً وَقَضْباًۙ

Ve ineben ve kadba.

Zeytinler, hurmalar,

وَزَيْتُوناً وَنَخْلاًۙ

Ve zeytunen ve nahla.

Dalları iç içe girmiş bahçeler,

وَحَدَٓائِقَ غُلْباًۙ

Ve hadaika gulba.

Meyveler ve otlaklar.

وَفَاكِهَةً وَاَباًّۙ

Ve fakiheten ve ebba.

Size ve hayvanlarınıza geçim olarak.

مَتَاعاً لَكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْۜ

Metaan lekum ve li en'amikum.

Fakat o kulakları sağır edici ses geldiği zaman.

فَاِذَا جَٓاءَتِ الصَّٓاخَّةُۘ

Fe iza caetis sahhah.

O gün insan kardeşinden kaçar;

يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخ۪يهِۙ

Yevme yefirrul mer'u min ehih.

Annesinden ve babasından,

وَاُمِّه۪ وَاَب۪يهِۙ

Ve ummihi ve ebih.

Eşinden ve çocuklarından.

وَصَاحِبَتِه۪ وَبَن۪يهِۜ

Ve sahıbetihi ve benih.

Onların hepsinin İzin Günü başından aşkın uğraşısı vardır.

لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْن۪يهِۜ

Li kullimriin minhum yevmeizin şe'nun yugnih.

İzin Günü pırıl pırıl yüzler vardır;

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌۙ

Vucuhun yevmeizin musfirah.

Gülen, sevinen.

ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌۚ

Dahıketun mustebşirah.

İzin Günü, kimi yüzler de tozludur,

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۙ

Ve vucuhun yevmeizin aleyha gaberah.

Onu bir karanlık kaplar.

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌۜ

Terhekuha katerah.

İşte bunlar Kafirlerdir, facirlerdir.

اُو۬لٰٓئِكَ هُـمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ

Ulaike humul keferetul fecerah.